Justyna Karolak – człowiek (od 1981 r.), pisarz (od 1999 r.), redaktor (od 2012 r.), a nawet kobieta.
Polka włoskiego pochodzenia. W młodości podróżowała z taborem cyrkowym. Była malarka. Czyta mało i powoli. Oddycha literaturą. Wierzy, że droga sama w sobie jest celem. Ceni narzędzia dziennikarskie. Specjalizuje się w redakcji merytoryczno-językowej utworów literackich, nie tylko prozatorskich, epickich.
Od 2019 r. współtworzy i współprowadzi kursy pisarskie i warsztaty literackie marki Warsztat Pisarza. W mieście blogowym Karolakowo publikuje (od 2017 r.) inspiracje adresowane do pisarzy i redaktorów oraz autorskie opowiadania, m.in. realistyczno-magiczne, oniryczne i obyczajowe, wybrane ze zbiorów: Fotel i inne sny i Męskie dzienniki herbaciane. Od 2018 r. podcastuje (pod wiele mówiącym tytułem: „Głowa pisarza”) w serwisie YouTube. Autorka powieści z kanonu literatury pięknej i oniryzmu: Tropiąc jednego wilka (2012), Głowa do pokochania (2016), Kobiety i szatani (2019), Złote ryby (w przygotowaniu) i Ostatnie cięcie (w przygotowaniu). Jedną ze swoich wczesnych powieści, Kobietę w pomarańczach z roku 2014, czyta w odcinkach na kanale youtube’owym.
Bohaterowie prozy i podmioty liryczne Justyny to hermetyczne jednostki uwikłane w relacje ze światem; jednostki poszukujące, namiętne i niepewne. Szczególnie interesuje się potyczkami celu z przypadkiem i zagadnieniem czasu, poszerzającym przestrzeń eksploracji natury tak człowieka, jak otaczającej go rzeczywistości. Zajmuje ją biologiczna strona psychiki ludzkiej – instynktowna, brawurowa i zdeterminowana „wolą” komórek. Pisze dla czujnego i ciekawskiego czytelnika, nie udziela bowiem krystalicznych odpowiedzi – przeciwnie: uważa, że literatura służy do tego, by stawiać nią pytania.
